Start

Moja współlokatorka Aga (zapewne usłyszycie o niej jeszcze nie raz!) zagnieździła w mojej głowie pewną myśl. Myśl na tyle natarczywą, że właśnie teraz wprowadzam ją w życie. Blog. Mój własny blog. Ubzdurałam sobie, że chcę mieć bloga o modzie. Z moim bliżej nieokreślonym zapałem szafiarskim, zamiłowaniem do fotografii i sztuki pod każdą postacią, uznałam, że nie może być inaczej jak w końcu zacząć to robić. Chociażby dla siebie. To nie jest mój pierwszy internetowy notatnik, więc niestety znając moje parcie do pisania (bezsensownego najczęściej), potrzebę ekshibicjonistycznego uzewnętrzniania swoich przeżyć - za chwilę będzie tu już mowa o wszystkim.

Wcześniej wspomniana już - Aga - siedzi teraz wraz z "Heńkiem" na korepetycjach z chemii (międzyludzkiej). Ja mam więc chwilę dla siebie, idealny moment by zacząć na nowo przygodę z blogowaniem. Zaczynamy.

W końcu, w końcu, w końcu! Przyszedł maj. Wreszcie nadszedł czas, kiedy mogę wyjąć z szafy moją ulubioną letnią sukienkę. Kupiłam ją rok temu na wyprzedaży w Tally Weijl, przechodziłam w niej całe ubiegłe wakacje. Gdyby to było możliwe pewnie najchętniej w ogóle bym jej z siebie nie zdejmowała. Jest tak wygodna, lekka, dziewczęca. Ideał. Niestety, pogoda i fakt, że ubrania trzeba prać (odkrycie na skalę Ameryki) na to nie pozwalają.

Do tego kamizelka samorobiona (kurtka kupiona w lumpeksie, odcięłam rękawy i posiepałam brzegi) - w efekcie wyglądam jak dziecko kwiat.

Nic, tylko biegać boso po trawie jak młodzież lat 60.

Make love not war? Mi tam pasuje!

Czas na dodatki. Jak zwykle zestaw tych samych pierścionków. Są ze mną zawsze, bez nich czuję się goło. Jeden większy na palcu wskazującym (Aga mówi, że osoby, które noszą pierścionek na tym palcu lubią rządzić – może coś w tym jest, he!), na środkowym – od mamy na osiemnaste urodziny. Ten pierwszy czasem się zmienia, ten drugi nie. Złoty, sentymentalny.

Torebka - od babci Krysi. Skąd Ty ją wytrzasnęłaś, babciu? Z Zakopanego? Z bazarku? Z odpustu? Nie mam pojęcia, ale służy mi świetnie, dzięki!:)

To właśnie ja. Dziewczyna, która robi sobie przedziałek kluczem do drzwi zamiast grzebieniem.

PS: Zdjęcia numer dwa, trzy, cztery, pięć wykonał Sławek Jędrzejewski. Były one robione bardzo dawno temu, jednakże miłość do sukienki – ta sama.

Pozostałe – Adrianna Panek. Moja Ada (dzięki Ci za wszystko). Aby zobaczyć więcej jej prac odsyłam Was tu.

(sukienka - Tally Weijl, kamizelka - sh, buty - no name)